Voor gisteren stond het langste traject van deze reis gepland : ruim 500km.

Volgens Google Maps zou de rit ca. 7 uur gaan duren.

Aan het einde van de dag bleek dat dit wel ongeveer klopte.

Toen we uit Fauske vertrokken scheen er een uitbundig zonnetje, echter het weer zou al snel omslaan en zo hebben we praktisch de rest van de dag in de regen gereden.

Toch hebben we weer van de prachtige natuur kunnen genieten, afwisselend reden we door eindeloze bossen, dan weer langs onmetelijke meren.

We hebben nog een stop gemaakt in Trondheim om aldaar de Kathedraal en de oude brug te bewonderen. We hebben door het oude centrum gelopen, de oude pakhuizen zijn prachtig gerestaureerd.

Toen we de stad verlieten kwamen we in een heuse file terecht, we hadden niet verwacht dat dat ooit zou gebeuren. In de omgeving van een grote stad kan het blijkbaar ook mis gaan.

Geheel verkwikt, na een goede en lange nachtrust, ging het vanmorgen richting Beitostolen.

Hoewel de route een stuk korter was dan de dag ervoor ging het niet van een leien dakje.

We werden met diverse obstakels op de weg geconfronteerd.

We waren maar net onderweg toen we diverse keren vaart moesten minderen, er bleken veel wielrenners op de weg te zijn, maar dan ook echt veel.

Later bleek er een wedstrijd gaande te zijn, er werd gereden van Trondheim naar Oslo, ruim 500 km. Maar wel in 2 dagen dus.

Nu is het in Noorwegen gebruik dat men als er een fietser ingehaald moet worden, men geheel naar de linker weghelft verhuist. Maar bij tegemoetkomend verkeer of een bocht in de weg kan dat lang op zich laten wachten.

Telkens als we de grootste groep dan eindelijk hadden voorbij gereden werd er door ons een stop ingelast. Hierdoor werd na de stop het gehele ritueel weer herhaald.

Het duurde dus heeeel lang voor we in Lom arriveerden.

Daar hebben we een prachtige oude kerk bewonderd. Ook daar moesten we weer geduld oefenen. Toen we rond 12.30 uur naar binnen wilden gaan bleek er een huwelijks inzegening plaats te vinden en werden we verzocht om 14.30 uur terug te keren.

We hadden dus mooi de gelegenheid om de stad te bekijken. In het bezoekerscentrum van het national park zagen we een film over de 4 seizoenen in de het park.

Bij de touristinfo hebben we voor morgen een boottocht op een van de vele meren geboekt.

Op de weg naar het hotel werden we weer met obstakels op de weg geconfronteerd.

Deze keer geen fietsen, maar schapen en koeien. Ook hier moesten we een paar keer in de remmen.

We hebben het laatste stuk door een desolaat landschap gereden, besneeuwde bergen aan de horizon, daarnaast azuurblauwe meren of land dat bezaaid is met duizenden keien, rotsblokken e.d.