Seoul, maandag 11 maart 2019

We stonden vanmorgen om 7 uur op de stoep voor ons appartement in Auckland. We hadden transport naar het vliegveld besteld die werd geacht om 7 uur aanwezig te zijn.

Toen het tegen 07.30 uur liep was de auto nog niet gearriveerd en hebben we het nummer maar eens gebeld dat we hadden gekregen in een bevestigings SMSje.

De chauffeur bleek bij de cruiseterminal te staan, gelukkig ook vlak bij het appartement.

Na een verhelderend telefoongesprek was de auto enkele minuten later bij ons.

De rit naar het vliegveld duurde maar een half uur, zodat we nog ruim op tijd aanwezig waren.

De vlucht werd uitgevoerd door Korean Air, een maatschappij waar we nog niet eerder mee hebben gevlogen. Maar het was een zeer positieve ervaring.

Als lunch hadden we de keuze tussen westers en Koreaans eten, ik koos voor de Koreaanse variant. Dat bleek ¨bibimbap¨ te zijn, ik kreeg een plateau met diverse schaaltjes en een handleiding hoe e.e.a. in een maaltijd om te toveren.

Bimibap is een populair Koreaans gerecht. Het woord betekent letterlijk gemixte rijst of gemixte maaltijd en bestaat uit rijst met een aantal groenten die door elkaar gemixt worden.

Bibimbap wordt opgediend als een kom warme rijst met een aantal geselecteerde groenten, vlees, gebakken ei, en gochujang. Bibimbap kan ook als vegetarisch gerecht, dus zonder het vlees, gegeten worden. De ingrediënten worden door degene die het gerecht nuttigt zelf door elkaar geroerd alvorens hij het tot zich neemt. Het gerecht kan zowel warm als koud gegeten worden.

Ook dit was positief en smakelijk.

Tijdens de vlucht die bijna 11 uur duurde hebben we diverse films bekeken en af en toe een wijntje gedronken.

Aangekomen bij de paspoortcontrole ging het mis. Ingrid die naast me aan een andere balie stond was snel door de controle. Na het plaatsen van 2 vingertoppen op een apparaat kreeg ik het automatisch gegenereerde verzoek : ¨Look at the camera¨ Nadat ik dat had gedaan werd het verzoek nog zeker 10 keer herhaald. De dame achter de balie bleef ogenschijnlijk kalm maar ging wel in conclaaf met de collega naast haar en begon in een telefoon te fluisteren. Wat was er toch aan de hand ?

Had ik misschien naar de kapper moeten gaan voor we op reis gingen ? De foto in mijn paspoort wijkt wel enigszins af van mijn huidige uiterlijk.

Het probleem bleef zich voor doen en ik werd verzocht met een zeer streng kijkende heer mee te gaan om in een apart gelegen kantoor eens wat dieper op de materie in te gaan.

Ook hier werd ik verzocht plaats te nemen voor de camera waarna het zelfde ritueel zich herhaalde. Minuten lang kreeg ik het verzoek in de camera te kijken. Of het uiteindelijk gelukt is de foto te maken is me niet bekend. Ik mocht het pand verlaten en mijn reis voortzetten.

En zo werd ik met een ongeruste Ingrid herenigd en konden we op zoek naar onze koffers.

Die hadden we snel te pakken. Volgende etappe : op zoek naar de transferbus. Na enige navraag hadden we het loket waar we moesten zijn gevonden en konden we ons 2 kaartjes naar het hotel aanschaffen. Dit verliep allemaal vlekkeloos, we hadden het perron waarvan de bus zou vertrekken ook snel gevonden, wel moesten we even wennen aan de aanzienlijk lagere temperatuur. Die was 6 graden !

Na een rit van bijna een uur waren we bij het hotel en na een snelle incheck konden we ons op bed laten vallen na een lange reisdag.