Nymindegab

Na een voortreffelijk ontbijt moesten we vanmorgen de Schackenborg Kro alweer verlaten.

We gingen op pad richting Noorden. We waren nog maar net onderweg toen we een stukje vanaf de kustweg waar we op reden een zijweg zagen die naar de Waddenzee liep.Die weg zijn we ingeslagen, we kwamen inderdaad op een strandje uit, het was er heerlijk. Er waren veel vogels te zien en horen, en er stond geen zuchtje wind. Als het wat warmer was geweest hadden we de stoelen uitgeklapt en er een deel van de dag doorgebracht. Helaas was het daar nog wat te vroeg voor.

Vele jaren geleden hebben we eens 2 weken in een huis gelogeerd in Havneby op het eiland Rømø.

Het was een prachtige plek, vanuit het huis keken we op de Waddenzee. Omdat we er vanmorgen in de buurt waren wilden we wel eens zien wat er in ruim 10 jaar van die plaats geworden is. Het huis waar we toen verbleven is er nog, maar de Waddenzee is niet meer te zien, alles is volgebouwd. We hebben er langs de haven gelopen en zijn toen op zoek gegaan naar Sondernstrand, dat bleek even buiten Havneby te zijn.

We konden met de auto het strand oprijden en daar aangekomen hebben we een poos in de zon kunnen zitten.

Onderweg naar onze volgende etappeplaats zijn we gestopt in Ribe, hier waren we ook al eens geweest maar de binnenstad hebben we toen niet kunnen zien. Nu hebben we daar alle tijd voor genomen.

Als oudste stad van Denemarken is Ribe een van de onbetwiste must-sees van West-Jutland. De kleurrijke straatjes staan vol prachtig bewaard gebleven gebouwen. De de For Frue Kirke stamt uit de 12de eeuw en ook het stadhuis gaat al een jaartje of 500 mee. 

En nu zijn we in Nymindegab. Deze keer logeren we in een grote, moderne Kro. hier blijven we 2 nachten.

Voor morgen hebben we een route van circa 100 kilometer gepland.

Daarover gaan we u morgen meer vertellen.

Møgeltønder

We zijn in Møgeltønder een plaats in Jutland, Denemarken.

Vrijdag zijn we aan onze reis begonnen. De eerste nacht hebben we doorgebracht in Cloppenburg, een stad in Nedersaksen (BRD). We waren daar al vroeg in de middag, maar meer dan een korte wandeling door de stad is er niet van gekomen. De hitte van de afgelopen weken heeft zijn tol geëist. Daarom hebben we de rest van de dag lezend en rustend doorgebracht.

Vanmorgen, na het nuttigen van een uitstekend ontbijt, moesten de laatste ruim 400 kilometer naar de startplaats van de Denemarken reis worden gereden. Een en ander vond plaats dan weer onder een dik wolkendek, een stralende zon of in een stortbui.

Rond het middaguur waren we op de plaats waar van we ons hadden afgevraagd wat het ons zou brengen, de grensovergang naar Denemarken. Twee rijbanen werd er één en zodoende werd de snelheid ook teruggebracht tot nul en dus stonden we stil. Aan de linkerkant van de weg stond een persoon in een soort wachthokje, door middel van handgebaren liet hij de aan hem voorbij rijdende chauffeurs weten of ze mochten door rijden het vrije Denemarken in, of rechtsaf moesten slaan teneinde in een speciaal daarvoor ingerichte ruimte onderworpen te worden aan een kruisverhoor.

Wij zagen er blijkbaar zo betrouwbaar uit dat we mochten door rijden.

En zo kwamen we enige tijd later aan in Rudbøl, gelegen aan een meer in een prachtige omgeving. We hebben er een stukje langs de oever van het meer gelopen en zo kwamen we bij de afgesloten grensovergang met Duitsland. De slagbomen zijn neergelaten en de voetpaden zijn met hekken en linten ook afgesloten. Het geheel biedt een sinistere aanblik.

Ook in Højer hebben we een stukje door het slapende stadje gelopen.

Daarna ging het over de zeer rustige binnenwegen naar Møgeltønder de eindbestemming voor vandaag. We hebben er wat wordt genoemd : "het mooiste straatje van Denemarken" gelopen en hebben de eeuwenoude kerk bekeken.

We logeren een nacht in wat vroeger een slot was, de Schackenborg Slotskro.

In het restaurant konden we niet zo goed uit het menu komen, het was uitsluitend in het Deens gesteld.

Een serveerster kwam ons te hulp door alle items voor ons in het Engels uit te leggen.

Toen we al besteld hadden kwam er een andere dame, die voortreffelijk Duits sprak, vragen of wij als Duitsers het allemaal wel begrepen hadden. Nadat we lieten weten dat we echt Hollanders waren hebben we conversatie in het Duits voortgezet en een plezierige avond beleefd, niet in de laatste plaats door de uitmuntende maaltijd die we genuttigd hebben.

Denemarken

Voordat de corona beperkingen in Denemarken werden opgeheven hadden we al een reis in optie staan. Het was dus alleen wachten op het besluit van de Deense regering om Nederlandse toeristen weer toe te laten in Denemarken. Eind juni was het zover en konden we de reis boeken. 

De enige voorwaarde om het land te kunnen betreden was dat we konden aantonen minimaal 6 dagen in het land te verblijven. En natuurlijk voldoen we aan die voorwaarde.

We hebben een rondreis met de eigen auto geboekt, we vertrekken op 22 augustus en overnachten die dag in Cloppenburg, een stad in Nedersaksen. De dag erna rijden we naar Møgeltønder, een plaats net over de Duits/Deense grens. Daar overnachten we, de volgende dag begint de rondreis dan echt.

We gaan in 4 z.g. kro's overnachten. Kro's zijn traditionele Deense herbergen, die je in heel het land vindt, meestal in karakteristieke oude vakwerkhuizen met rieten daken, waar service en gastvrijheid hoog in het vaandel staan. In de 12e eeuw dienden de Kro`s als rustplaats voor vermoeide reizigers die er na een stevige maaltijd een goede slaapplaats konden vinden. Ook vandaag de dag kan men in de meeste Kro`s behalve genieten van een typisch Deens (streek)gerecht, overnachten. Ze zijn zeer geschikt voor een kort verblijf, bijvoorbeeld tijdens een (fiets)rondreis over het Deense eilandenrijk.

Mahler 2

Vanmorgen waren we nog vroeger op pad dan gisteren.

We begonnen de wandeling waar we gisteren gebleven waren, bij Hotel des Indes.

Via een stukje Denneweg kwamen we in de Jagerstraat, een straatje met veel horeca gelegenheden, `t doet een beetje Frans aan. We kwamen op het Smidswater.Op nummer 26 zagen we het "Huis Lorrie", het bekendste art nouveau huis van de stad. Aan de overkant zagen we het huis waar Mata Hari heeft gewoond.

Terug naar de Denneweg, een straat met bizondere winkels en architectuur. Op nummer 56 was een gietijzeren facade met in de top een ode aan het kroningsjaar van Wilhelmina.

In de Cantaloupenburg alweer een hofje, dit stamt uit 1875.Verderop in de straat het Christinahofje. Weer een oase van rust en een weelderige plantengroei.

Door naar de Mallemolen. Ook hier weer hofjes, dit heet hofje Javalaantje.

We zijn heel vaak in deze omgeving geweest maar hebben nooit geweten dat er zoveel moois in de buurt te zien is.Soms waan je je op het platteland.

Aan de Denneweg kunnen we in een van de restaurants die al vroeg coffee to go verkocht een cappucino en een cheesecake bemachtigd die we zittend op een bankje aan het Lange Voorhout hebben verorberd.

Mahler Walk 1

In deze periode zou het Residentie orkest werken van Mahler uitvoeren.

Omdat deze concerten natuurlijk niet doorgaan kregen we als pleistertje op de wonde de Mahler walks aangeboden, 2 wandelingen door Den Haag.

We zijn er nog niet achter wat dit met Mahler te maken heeft , maar we hebben een van de twee wandelingen gedeeltelijk gelopen.

De start was bij de Gevangenpoort, door de Halstraat ging het naar de Hoogstraat waar mooie Art Nouveau panden te bewonderen waren.

In de Papestraat hebben we een prima "Coffee to go" genuttigd. We konden daarvoor plaatsnemen op een bank die voor het pand was geplaatst.

Via de Oude Molstraat, waar weer mooie gevels het bekijken waard waren, belandden we in een steegje. Aan het einde van het steegje was een deur waar we werden uitgenodigd aan te bellen. De deur ging automatisch open en we konden weer een steeg in lopen. Aan het einde van de steeg bleek dat we in de Prinsessentuin waren aangeland. Als kind ben ik hier vaak geweest omdat ik er op 5 minuten lopen vandaan woonde. Toen heette de tuin echter Paleistuin. Want vanuit de tuin is de achterzijde van paleis Noordeinde te zien.Weer aangekomen in het Noordeinde konden we op nummer 104 een deur opendoen, achter de deur kwamen we in het Hofje van Severie, een oase van rust in de drukke binnenstad.

Ingrid en ik zijn geboren en getogen Hagenaars/Hagenezen. Toch hebben we vandaag plekken gezien waarvan we het bestaan niet wisten. Zo kwamen we in de Parkstraat ook weer in een hofje tercht, het Rusthofje uit 1841.

Op het Lange voorhout waren ook weer prachtige panden te zien, zoals Hotel des Indes.

Toen we daar waren aangekomen besloten we dat het genoeg was voor een dag, we waren dichtbij de parkeergaragwe waar de auto stond. Morgen kunnen we eventueel bij het hotel weer starten en de wandeling afmaken.

Als je de wandelingen zou willen downloaden, dat kan hier :

https://mail.google.com/mail/u/0/?tab=wm&ogbl#inbox/FMfcgxwHNMShswrMDKTLgXSFpJjCzDNs

Exloo

Tijdens onze zoektocht naar plaatsen waar we de drukte van de randstad tijdens het corona tijdperk kunnen ontvluchten zijn we in Exloo beland.Exloo is een dorp in Drenthe in de buurt van Emmen.

In het hotel waar we logeren is sinds afgelopen vrijdag het restaurant weer open. Er moeten natuurlijk bepaalde regels in acht genomen worden maar we hoeven nu niet meer op de kamer te eten zoals in andere hotels het geval was. Er is een looproute uitgezet en het personeel legt de menukaart aan het andere einde van de tafel en blijft zelf ook op afstand. Na het opnemen van de bestelling worden de borden etc, ook weer aan het einde van de tafel neergezet. Het is even wennen maar het werkt goed.

We maken wandelingen in de natuur die in ruime mate voorhanden is.

In Meppel hebben we een Jugendstil wandeling gemaakt, het was stralend weer en heel rustig op straat.

Vandaag hebben we een Ecotour gedaan,na kennis gemaakt te hebben met Gauke die onze gids was, hebben we met een elektrisch aangedreven autootje rondgereden in de bossen en heidevelden in de buurt van Exloo.We zijn in een schaapskudde beland, hebben wilde ponies gezien en zagen een hert de weg waarop we reden oversteken.

Update donderdag

donderdag update

We zijn even na 16.00 uur opgestegen van Phnom Penh . De geplande vertrektijd was 13.35, dus geen goed begin
Het is een non stop vlucht die een goede 12 uur gaat duren. Als het goed is komen we in Istanbul aan om ca. 22.00 plaatselijk tijd. De vraag is of er dan nog een vlucht is naar Amsterdam.
Het is nu middernacht Phnom Penh tijd.
We zijn zojuist geland in Karachi.
Eén uur geleden is het toestel omgekeerd na een aankondiging van de piloot die niemand verstaan/begrepen heeft .
Ook de vertegenwoordigers van HAL die aan boord zijn doen geen mededelingen.
Het is 01.45 uur, er is bijgetankt. Ook is er een mededeling gedaan door de HAL.
Er is niet bekend wat er nu gaat gebeuren.
Dus...afwachten, we raken er wel aan gewend.
02.15 er wordt gemeld dat we toestemming nodig hebben van de lokale autoriteiten om te vertrekken. Waarheen en wanneer blijft een verrassing. Men gaat rond met drankjes.
03.50 er is nogmaals bijgetankt. Nieuwe vluchtschema is bekend : bestemming Amsterdam!!!
06.30 Geland in Amsterdam. We stappen niet uit door een slurf , maar worden via en trap en de koude buitenlucht naar bussen geleid.
Die brengen ons naar een ruimte waar we worden opgewacht door medewerkers van de GGD , zij voorzien ons van boterhammen met kaas en flesjes water. We krijgen goede raad en mogen dan verder.
Dan naar band 15 om de koffers op te pikken.
Maar de ellende is nog niet voorbij. Het zou tot 09.15 uur duren voor we onze koffers voorbij zien gaan. Er heerst een geweldige chaos. We hebben verschillende mensen naar opheldering gevraagd maar niemand heeft in het geheel niet of een onbevredigend antwoord. De koffers zouden op de verkeerde plaats terecht zijn gekomen of helemaal nog niet gelost zijn.
Ondertussen heeft de taxi chauffeur al een paar keer gebeld. We stellen voor maar te blijven wachten en voor de wachttijd iets extra in rekening te brengen.
Dat is akkoord.
En zo zijn we dan rond 10 uur eindelijk thuis
We kunnen bijkomen van een zeer vermoeiende reis, het zal de nodige tijd kosten om alles een plekje te geven.
We zullen ook in gesprek moeten met de mensen van de reisverzekering.
Het reisbureau heeft al aangegeven ons hierbij behulpzaam te willen zijn.
Maar eerst gaan we rusten.

Op pad

donderdag 20 februari 2020

Na een goed ontbijt en een ochtendwandeling was er dan om 9 uur de meeting.
Het was al snel duidelijk; mensen wiens kamernummer op de billboards was vermeld
vliegen vandaag nog naar huis d.w.z. naar Istanbul. Vanaf daar is het nog een verrassing maar dan zijn we in ieder geval een stukje op streek.
En ja, ons nummer stond op de lijst.
Dus moesten we snel de koffer ophalen die al ingepakt stond. Terug in de lobby was het een geweldige chaos. Mensen gaven verschillende instructies en zo werden we van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk zijn we in een bus terecht gekomen die om 10 uur vertrok naar het vliegveld.
Intussen zijn we op het vliegveld, het inchecken geen redelijk snel, We hebben nog 1 paats bij de uitgang kunnen bemachtigen, zodat Ingrid met gestrekte benen kan zitten .
We vertrekken om 13.35 uur naar Istanbul, We krijgen daar te horen wanneer de vlucht naar Amsterdam gaat.