Broekerveiling

Al vele jaren ben ik lid van Seniorweb. Een vereniging die, zoals de naam al aangeeft, ouderen op allerlei manieren wil helpen en samenbrengen. Een van de activiteiten is het geven van computercursussen.
Een paar maal heb ik daar als docent aan meegewerkt. Doordat we tegenwoordig nogal veel uithuizig zijn komt daar niet zo veel meer van.
Ik heb me wel aangesloten bij de mailgroep "Op reis naar....." een groep waar de leden hun ervaringen delen over de reizen die ze gemaakt hebben of nog willen gaan maken. Daarbij worden ook de nodige foto`s meegestuurd.
Maar ook andere, waaronder persoonlijke, onderwerpen komen aan de orde.
Vorig jaar is er een poging gedaan om de leden ook fysiek met elkaar in contact te brengen, om een duistere reden is dat op niets uitgelopen. Maar enige tijd geleden volgde ik het mailverkeer tussen enkele mede "mailers", zij waren een ontmoeting aan het regelen in Broek op Langedijk. Daar is een van de leden woonachtig. Ik heb daarop ingehaakt en mezelf uitgenodigd. De uitnodiging werd aanvaard en de afspraak gemaakt.
En zo togen Ingrid en ik vanmorgen, na de files, naar Noord Holland. We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten bij het Museum Broekerveiling. En zo geschiedde, we hadden de auto net geparkeerd toen we Jelva ontmoetten. Zij herkende ons direkt hoewel we elkaar misschien alleen van een schimmige foto zouden kunnen herkennen. Het wachten was nog even op Koos en Thea, waarna we het museum konden betreden.
Vanuit het museum hebben we een boottocht gemaakt door het "Rijk van 1000 eilanden". Maar eerst trakteerde Jelva ons op koffie met overheerlijk gebak.
Na de boottocht werden we toegelaten tot de veilingruimte , na de nodige uitleg werd de veiling gestart en konden we een bod uitbrengen op al het lekkers dat werd aangeboden. En zo kon het gebeuren dat we de trotse bezitters werden van een tros bananen. Hiervoor werd de somma van één euro in rekening gebracht, voor 3 bananen een goede deal vonden wij.
Hierna hebben we afscheid genomen van de medeleden met het voornemen een dag als vandaag nog eens te beleven, als het even kan met meer leden van de mailgroep.

Being Human

Gisteren konden we weer een nieuwe tentoonstelling bekijken in het Fotomuseum Den Haag.

We komen daar zeer regelmatig, het museum gaat pas om 11 uur open maar we zijn er altijd een uur eerder omdat er anders geen parkeerruimte meer is.

In dat uur drinken we een kop koffie, en nemen de kranten door, in het restaurant van het museum dat al wel open is.

De nieuwe tentoonstelling is getiteld : Being Human.over de fotograaf en zijn werk te lezen is :

De foto`s zijn gemaakt door de Amerikaan William Wegman.

Dit is wat er over de fotograaf en zijn werk te lezen is :

Via een advertentie in een lokale krant in Long Beach, Californië kocht kunstenaar William Wegman in 1970 een puppy. Toen hij met het dier naar huis reed, was hij er zelf nog niet helemaal van overtuigd of die aankoop een goed idee was. Eigenlijk was het meer een langgekoesterde wens van zijn vrouw om een hond te nemen.

Hij noemde het dier Man Ray, naar de beroemde Amerikaanse surrealist. Als Wegman een foto of video wilde maken, liep de Weimaraner steevast door het beeld. Dat was aanvankelijk irritant, maar het dier aan de lijn houden resulteerde in gejammer. Wegman besloot om Man Ray in zijn werk toe te laten. Sterker nog, hij werd zijn muze en samen werden ze wereldberoemd. Toen de hond in 1982 overleed, werd hij door The Village Voice postuum uitgeroepen tot Man of the Year.

Soms zijn de Weimaraner honden zichzelf en zitten ze op een kleurige stoel, soms zijn ze compleet uitgedost en spelen ze een menselijke rol, compleet met pruiken en kleding. Aanvankelijk was Wegman nogal huiverig om zijn honden te vermenselijken. “Maar uiteindelijk is het onvermijdelijk,” vertelt hij telefonisch vanuit zijn woonplaats New York. “Man Ray heb ik nooit echt aangekleed. Ik transformeerde hem wel in andere dieren, in een kikker of een olifant bijvoorbeeld. Maar met Fay Ray veranderde dat. Toen klopte het ineens. Ik vond dat zij eruitzag als een Egyptische godin.”

Een verrassende en grappige tentoonstelling.

All that Jazz !

Nadat we waren thuis gekomen van onze reis door Jutland konden we op de valreep een paar reserveringen maken voor optredens bij ons in de buurt. Gelukkig komt het culturele leven in aangepaste vorm weer een beetje op gang en kunnen we weer genieten van live optredens in plaats van afhankelijk te zijn van gestreamde optredens en uitvoeringen.

Zo hebben we vrijwel direct na het heropenen van de bioscopen een paar films gezien in het Filmhuis in Den Haag, omdat er nog steeds rekening gehouden moet worden met 1,5 meter afstand kwam het voor dat we met 6 personen in een kleine zaal zaten. Bijkomend voordeel is dat er nooit iemand voor je zit die het uitzicht op het witte doek belemmerd.

Zaterdag was er een optreden van Michael Varekamp & The Legends in theater Dakota in Den Haag.

De gratis voorstelling was in de middag ,omdat we ruim voor de aanvang aanwezig waren konden we op het plein voor het theater ,onder het genot van een hapje en drankje , genieten van wat er om ons heen gebeurde. Er was namelijk een buurt festival gaande met optredens en workshops voor vooral kinderen.

De band waarvoor we gekomen waren speelde een paar nummers uit de nieuwe show die over enkele weken in première gaat. Onder de titel Swinging Paris werden stukken vertolkt met een Frans tintje, zangeres Tess van der Zwet zong nummers die bekend waren door uitvoeringen van Edit Piaf. Het was een swingend gebeuren, spijtig dat er maar een half uur gespeeld werd. We hebben wel kaarten gekocht voor de volledig show die in oktober, ook weer in Dakota, wordt gebracht.

Zondag moesten we afreizen naar Delfgauw, daar in Buitengoed de Uylenburg, was een tent opgezet waarin diverse optredens zouden gaan plaatsvinden. Als eerste was daar het duo Willem Abelen & Stan Verstegen. Zij speelden eigen composities op saxofoon en piano. Het zijn derde jaars studenten van het conservatorium in Utrecht. Waarschijnlijk hadden ze nog niet veel podium ervaring, maar de ten gehore gebrachte muziek was er niet minder om.

Na een korte pauze was het tijd voor het trio van Benjamin Herman, we hebben Benjamin al vaker zien optreden, zowel live als op tv. Maar dan als deel en leider van de New Cool Collective. Ditmaal bestond het trio uit Joost Patocka op drums en Thomas Pol op contrabas.

We hebben zittend in een comfortabele fauteuil, op 1,5 meter van de overige gasten, een mooie zondagmiddag beleefd.

Christiansfeld

Onze eerste bestemming gisteren was Kongernes Jelling, een museum in de gelijknamige plaats. We kwamen er alles te weten over de geschiedenis van de Vikingen.

Maar het belangrijkste waren de runenstenen die buiten het gebouw te bekijken waren.

De runenstenen van Jelling zijn grote runenstenen met inscripties in runenschrift op het kerkhof van de kerk van de Deense plaats Jelling. Zij dateren uit de tiende eeuw en zijn opgericht door de eerste koningen van Denemarken. De runenstenen staan samen met de grafheuvels en de kerk van Jelling sinds 1994 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De kleinste van de twee runenstenen is de oudste en vormt samen met de grafheuvels een uitstekend voorbeeld van de heidense, Scandinavische cultuur. De andere runensteen en de kerk illustreren de kerstening van het Deense volk rond het midden van de tiende eeuw.

De grote runensteen wordt soms ook wel beschouwd het "doopcertificaat van Denemarken".

In Vejle hebben we de prachtige Sankt Nicolai Kirke bezocht, hebben wat door het stadje gelopen en gezocht naar een andere bezienswaardigheid : Den Smidske Gard. Het zou een koopmanshuis zijn uit 1799. Op het adres aangekomen bleek er wel een zeer oud gebouw te staan, er was echter een restaurant in gevestigd. Bij navraag had men nog nooit van Den Smidske Gard gehoord. We hebben niet verder gezocht en zijn verder gereisd naar Fredericia. Fredericia is een havenplaats waar we een poosje aan de waterkant hebben doorgebracht en hebben gekeken naar een groep jongeren die SUP les kregen.

Vanmorgen, op de laatste dag in Denemarken zijn we naar Haderslev gegaan, weer een mooi oud stadje waar we natuurlijkde kerk weer hebben bezocht.

Niet te ver van Haderslev zou een mooi zandstrand te vinden zij in Bjert aan de Klein Belt, en uitloper van de Oostzee. Via smalle en slingerende weggetjes zijn we er gekomen, en inderdaad er was een smal zandstrandje ,maar breed genoeg om de auto neer te zetten en de stoelen uit te klappen. En zo hebben we een paar uur in de zon en in de wind toch nog even kunnen genieten van een van de laatste zomerdagen in Denemarken.

Natuurlijk zijn we ook in de Geografisk Have geweest een plantentuin met een oppervlakte van 12 hectare.Hier groeien en bloeien meer dan 2000 plantensoorten van over de hele wereld. Er is bijvoorbeeld het grootste bamboebos van Europa.

En zo is er een einde gekomen aan de reis door Denemarken. Morgen gaan we vertrekken richting Cloppenburg, hier blijven we nog een nacht over zodat we vrijdag nog maar ca. 400 kilometer hoeven te rijden om thuis te komen.

We kunnen terug kijken op een mooie reis met over het algemeen zeer goed weer, we hebben in goede hotels overnacht en veel vriendelijke mensen ontmoet.

we hebben mooie dingen gezien en veel foto`s gemaakt. We hebben veel tijd in de natuur en aan de zee doorgebracht.

Skanderborg

In tegenstelling tot de dagen er voor scheen de zon uitbundig toen we zondag de gordijnen open trokken.

Na een lekker ontbijt in een heel druk restaurant konden we snel uitchecken, de auto was voor de kamer geparkeerd dus ook de bagage lag al snel in de achterbak.

Toen we de weg opdraaiden bleek het onwezenlijk rustig te zijn op de weg en in de dorpjes waar we door heen reden. Dit was een zondag morgen zoals het vroeger in Nederland ook moet zijn geweest.

En dus waren we al snel in Aalbaek, ook hier heerste een serene stilte en rust. Tot we bij de kerk aankwamen.

Juist op dat moment gingen de deuren open en kwamen tientallen jongens en meisjes naar buiten vergezeld door de dominee. Het kan niet anders dan dat zij hun eerste communie hadden gedaan, iedereen was feestelijk gekleed en er werd gekust en gehugged dat het een lieve lust was. Als men al van corona maatregelen had vernomen dan werden die op dat moment zeker niet toegepast.

In Mariager zijn we op zoek gegaan naar het Dansk Saltsenter, het heeft wel wat moeite gekost om er te komen.

Toen het navigatie systeem aangaf dat we gearriveerd waren bleken we bij nader inzien nog 14 kilometer van het beoogde doel verwijderd.

In het centrum werd ons uitgebreid uitgelegd hoe de winning en verwerking van zout in zijn werk gaat, we kregen daarbij ook een privé demonstratie.Ook werden we in de gelegenheid gesteld om zelf een kleine hoeveelheid zout te produceren, daar voor hebben we vriendelijk bedankt.

Via een mailtje hadden we vernomen dat hotel zondagmiddag gesloten was, we konden door een code in te toetsen het pand betreden, bij de receptie zou dan een envelop liggen met de kamersleutel en informatie.

De code hoefden we niet in te voeren, de deur stond wagenwijd open, er was een feest gaande,

De envelop hebben we gevonden, volgens de verstrekte informatie zouden er sandwiches klaar liggen in de koelkast. Op de kamer konden we na een grondig onderzoek geen koelkast ontwaren. In de receptie ruimte al evenmin, bij toeval zagen we een koelkast die verdekt was opgesteld achter een bar, en ja hoor, daar lagen de broodjes die heerlijk waren en met graagte door ons zijn verorberd.

Vanmorgen scheen weer de zon toen we onderweg waren naar Silkeborg. Hier zijn we naar het Aqua Zoetwateraquarium geweest. Een heel aparte ervaring. Om het cirkelvormige gebouw zijn vijvers aangelegd. Die vijvers zijn op sommige plaatsen meer dan 2 meter diep. Als je in de kelder van het gebouw bent kijk je aan de buitenrand van het gebouw die vijvers in. Omdat er ook waterplanten etc. groeien is het net of je aan duiken bent en op de bodem van de vijver zweeft.

In het centrum hebben we even in de zon gezeten en een poging gedaan een boottocht op het fjord te boeken, helaas geen van de scheepjes zou vandaag uitvaren.

Dus door naar Aarhus, hier hebben we door het centrum gewandeld en aan de de haven gezeten.

Albaek

Het was gisteren druilerig toen we uit Nykøbing Mors vertrokken, en het is niet beter geworden gedurende de dag, wel slechter. Toen we onderweg waren barstte er een regenbui los zo hevig dat de de ruitenwissers moeite hadden om de voorruit doorzichtig te houden.

In Blokhus zijn we het strand opgereden, we hadden de intentie om 16 kilometer verderop, in Løkken, het strand weer te verlaten. Maar omdat er weer een hevige regenbui op ons neerdaalde zijn we na enkele kilometers omgekeerd en zijn voorzichtig terug gereden. We konden door de hevige regen niet meer zien wat er voor de auto was. Alles is goed afgelopen en alles doet het nog.

In de buurt van Løkken hebben we het Børglum klooster bezichtigd. Het klooster is ca. 900 jaar oud en binnen het klooster is een prachtige kathedraal. Op de bovenste etage zijn interessante exposities te zien.

Vroeg in de middag hebben we ingecheckt in de kro in Albaek. We hebben weer een kamer op de begane grond, We hebben ons aangeleerd om de dag voor we arriveren in een volgend hotel een mailtje te sturen met het verzoek een kamer op de begane grond te mogen bewonen als er geen lift is. Tot op heden is dat verzoek gehonoreerd.

Vanmorgen zijn we in alle vroegte afgereisd naar Grenen Grenen is het uiteinde van de landtong Skagens Odde aan de noordoostkust van het eiland Vendsyssel-Thy in Jutland, die het noordelijkste punt van Denemarken bevat (enige honderden meters ten noordwesten van Grenen). Grenen zelf is meer oostwaarts gericht.

Grenen is ontstaan door verplaatsing van zand langs de westkust van Jutland, en groeit circa 10 meter per jaar in noordoostelijke richting (in de richting van Zweden).

Bij Grenen ontmoeten het Skagerrak en het Kattegat elkaar. Dit is duidelijk te zien aan de golven, die van weerskanten komen en na Grenen tegen elkaar botsen. Vanwege de sterke stroming bij Grenen is het streng verboden er te zwemmen.

We zijn naar de landtong gereden in een soort bus getrokken door een tractor.

Omdat het maar niet zonnig wilde worden hebben we de beschutting van het museum in Skagen opgezocht, er was een zeer uitgebreide tentoonstelling van de Deense schilder Anna Ancher. Het was er erg druk, we moesten wachten om toegelaten te worden, als er 2 personen het pand verlieten mochten 2 anderen naar binnen. Dit alles in het kader van de corona maatregelen.

Onderweg naar Frederikstad kwamen we langs Radbjerg Mile. De wandelduin Rådberg Mile is sinds 1900 een beschermd natuurgebied, waarop je vrij een duinwandeling kan maken. De zandmassa bereikt een hoogte van 40 meter en bedekt een oppervlakte van ongeveer 120 hectaren. Door de stevige westenwind die er meestal waait, verplaatst de duin zich langzaam met een snelheid van 15 meter per jaar naar het oosten, richting Kattegat.

Men verwacht dat de duin tegen het jaar 2130 de weg naar Skagen zou bereiken om 30 jaar later in de Oostzee te verdwijnen. In de buurt worden dan ook een aantal huizen en straten bedreigd.

Maar intussen konden we genieten van deze ronduit schitterende plek.

In Frederikstad hebben we na een korte wandeling een lekker lokaal biertje gedronken, waarna het tijd was om terug te keren naar het hotel.

Nykøbing Mors 2

Vandaag zijn we eerst naar Feggeklit gereden, we wisten uit de documentatie dat het een bezienswaardigheid was, maar wat het dan precies was werd niet helemaal duidelijk .Aangekomen op de plaats zagen we aan het einde van de weg een slagboom, het was de vertrekplaats van een veerboot. Toen we stapvoets terug reden zagen we een klaphek in de berm, dichterbij gekomen zagen we er ook een minuscuul bordje met het opschrift : Feggeklit.Het bleek dat we bij een heel hoog duin waren aangeland, waar een trap ons naar de top zou leiden. Halverwege de trap was een rotsblok met het opschrift : Fegge X Norvendel, Hamlet. Kong Fegges grav.

Naderhand hebben we opgezocht wat de betekenis was. Koning Fegge komt voor in de Hamlet van Shakespeare, Hamlet heeft konig Fegge vermoord waarna hij begraven is op de top van het duin.

Volgende stop: Thisted, dit is de toegang tot het National Park Thy. Het park bestaat voornamelijk uit duingebied, we hebben een mooie route gelopen waarbij we van mooie uitzichten over duin, hei en water konden genieten.

In Klitmøller aangekomen zagen we vele malen het opschrift : Cold Hawaii. We hadden geen idee wat dit te betekenen had, tot we op het strand aankwamen, er lagen tientallen surfers in zee te wachten op de juiste golf. De parkeerplaatsen stonden vol met busjes met voornamelijk Duitse kentekens. het was er gezellig druk. Maar van een anderhalve meter maatregel was niet veel te merken.

Nykøbing Mors

Vanaf het hotel in Nymindegab loopt er een weg naar het noorden. Die weg hebben we gisteren gereden. Aan de linkerkant (west) is de Waddenzee en aan de rechterkant (oost) de Ringkøbingfjord, het fjord is eigenlijk een lagune die door een smalle zandstrook en weg van de zee gescheiden is. Die strook heet: Holmsland Klit. Halverwege ligt het vissersstadje Hvide Sande. Hier hebben we even de benen gestrekt. Net als gisteren was het nog te fris om de stoelen uit te klappen anders hadden we dat zeker gedaan.

Wat verderop ligt Ringkøping. Hier konden we intussen wel van de zon genieten. Dat hebben we gedaan op een terras.

Terug rijdend naar het zuiden, aan de oostkant van de lagune zagen we in de diepte een piepklein strandje dat helemaal voor ons alleen was. Het was even sjouwen met de stoelen maar het was het alleszins waard. We hebben er heerlijk kunnen zitten en van de stilte en rust kunnen genieten.

Geheel gelouterd ging het daarna verder richting hotel. Tot we onderweg een whisky distileerderij zagen die te bezoeken was. Helaas moesten we anderhalf uur wachten tot de volgende tour, dus dat hebben we niet gedaan. Wel konden we ons vergapen aan de attributen die worden gebruikt in het proces. Ook waren er tientallen varianten whisky te koop, ook dat hebben we niet gedaan.Een beetje goede kwaliteit/smaak kost al gauw €100 per halve liter.

Als laatste hebben Borg Vikingehavn bezocht, een groot park met diverse nagebouwde gebouwen uit de vikingtijd. Het park werd vooral door kinderen en hun ouders bezocht, voor de kinderen waren diverse activiteiten georganiseerd zoals boogschieten, brood bakken etc, Ondanks dat we duidelijk niet tot de doelgroep behoorden vonden we het toch interessant en leerzaam.

Vandaag zijn we, in druilerig weer deels via de zelfde weg als gisteren, naar Nykøbing Mors gereisd. Daar gaan we ook weer 2 dagen verblijven.

We hebben in diverse stadjes gestopt om er wat rond te kijken.

Rond het middag uur zagen we een afslag die naar de kust moest leiden, aan het einde van de weg was een parkeerplaatsje en via een trapje was het verlaten strand te bereiken. Intussen was het zonnig geworden en werd de lange pantalon ingewisseld voor een kort exemplaar. De stoeltjes uitgevouwen en genieten maar!